Ayak tarak kemiklerinin parmak eklemini oluşturduğu bölgelerde (metatars başı) oluşan kemiğin kanlanma azalması ile ilgili erimedir. Hastalığın sebebi ve oluşum mekanizması tam olarak anlaşılamamıştır.
Hastalığın oluşumunu tetikleyen gösterilmiş kesin bir durum yok. Hastalık kadınlarda erkeklere oranla 5 kat sık görülür. Her yaş grubunda görülebilir. Tanımlanmış tek risk faktörü 2.parmağı uzun olan kişilerdir.
%95 oranında 2-3.pamakları ve en sıkta 2.parmağı tutar. Nadiren 4-5. parmakları da etkiler. Baş parmak tutulumu hiç olmaz. % 10 oranında çift taraflı olur.
Tutulan ayak parmak ekleminde ağrı, şişlik ile başlar. İlerleyen dönemlerde ağrı azalır fakat hareket kısıtlılığı gelişir. Ayak parmağının yukarı doğru olan hareketi kısıtlanır özellikle.
Hastalığın tanısı için basit bir röntgen genelde yeterli olur. Çok erken dönemde yakalanan hastalarda röntgen bulgu vermez, MR ile tanı kesinleştirilebilir.
Erken dönemde yakalanırsa özel ayakkabı ya da tabanlık yapılması, antienflamatuvar ilaçlar denenebilir.
İlerleyen dönemlerde ağrıyı geriletmek için kıkırdak altı kemiğin yapısının bozulmasına bağlı sıyrılan kıkırdağın temizlenerek canlandırma işlemleri yapılabilir.
Hasar gören tarak kemiğinin kısaltılması için yapılan osteotomiler vardır.
Metatarsofalengeal eklem protezleri de uygulanmaktadır fakat orta ve uzun dönem sonuçları yüz güldürücü değildir.